Nico Job Beije was de derde van de generaties Beije, die zich bezig hield met de recreatie in Renesse op Schouwen-Duiveland.
Nico's opa Nicolaas was al in de twintiger jaren van de vorige eeuw begonnen met een kampeerbedrijf en pension hofstede “Bona-Fide”. Het heette toen Kampeerboerderij. Het was een boerderij met een beetje camping. Het kampeerterrein lag aan de duinkant van de Hogezoom. Aan de andere kant van de weg lag het boerenland met o.a. een boomgaard. De camping bleef tijdens de watersnoodramp van 1953 droog. Het water kwam tot aan de andere kant van de weg en de boomgaard verdronk.
Nico's vader Jan besloot de boomgaard niet meer opnieuw in te planten. Het werden weilanden waar melkkoeien graasden. In de zestiger jaren werden de melkkoeien verkocht en is Nico's vader begonnen met de weilanden om te vormen tot camping. Het werd steeds meer camping en steeds minder boerderij.

In het begin van de zeventiger jaren moest Nico's vader Jan om gezondheidsredenen stoppen en kwam de leiding van de camping volledig bij Nico te liggen. Onder zijn leiding heeft de camping nog een aantal grote uitbreidingen gehad.

Een rode draad in het leven van Nico waren paarden. Er waren paarden om het land te bewerken, maar ze werden ook bereden. Nico heeft nog lang met paarden op de akkers gewerkt, ook toen bij anderen al lang de trekkers het werk van de paarden hadden overgenomen.
Er konden ook paarden van particulieren op Bona-Fide worden gestald. Vele zomers kwamen daar in de zomer paarden van een manege uit Hilligersberg bij. Gasten konden op de zolder van de kantine slapen en dan overdag ritten maken o.l.v. Nico. Toen de camping steeds groter werd, kwam hier een einde aan.
Maar Nico heeft steeds paarden gehad en bereden, totdat hij ziek werd.

Na steeds toenemende klachten besloot Nico in 2008 naar de dokter te gaan. Hij ging steeds moeilijker lopen, had steeds minder controle over zijn spieren. Het werd duidelijk dat het om de ziekte van Parkinson ging, of hieraan gerelateerd: Parkinsonisme. Hij kon de camping niet langer leiden en deze werd verkocht. Voor zowel gasten als Nico een heel dramatische beslissing, waar niet aan te ontkomen viel.
Nico's huis werd volledig verbouwd en geschikt gemaakt voor een rolstoel. Er kwam 24 uurs zorg, waardoor Nico tot aan zijn dood in zijn eigen huis is kunnen blijven wonen.